१. भूपाळी गणपतीचीउठि उठि बा गजवदना। सखुभारा राजीवनयना ।।
 दृष्टीं देखोनी सदना। द्वारीं उभे तिष्ठती ।। धृ. ।।
हाती घेवोनी आरती। ओवाळीला गणपती ।।
माता धरोनिया हातीं। उठवी चित्तीं भक्तीनें ।। १ ।।
मातें म्हणे लागली भूक। आणुनि देई ते मोदक ।।
असतील गोड अमोलिक। मटा मटा भक्षियले ।। २ ।।
तृप्त झाले लंबोदर। भक्त करिती जयजयकार ।।
प्रेमें दाटले अंबर। सुख झाले सर्वांसी ।। ३ ।।

२. भूपाळी गणपतीची

उठा उठा हो सकळिक। वाचे स्मरावा गजमुख।
ऋद्धिसिद्धीचा नायक। सुखदायक भक्तांसी ॥धृ.॥
अंगी शेंदुराची उटी। माथां शोभतसे किरिटी।
केशर कस्तुरी लल्लाटी। हार कंठीं साजिरा ।। १ ।। ​
कानी  कुंडलांची प्रभा। चंद्र सूर्य जैसे नभा।
माजी नागबंधी शोभा । स्मरता उभा जवळी तो ।। २ ।।
कासे पितांबराची घटी। हातीं मोदकांची वाटी।
 रामानंद स्मरतां कंठीं। तो संकटी पावतो ॥ ३॥

3. भूपाळी पांडुरंगाची

उठा सकळ जन उठिले नारायण। आनंदले मुनिजन तिन्हीं लोक ।।१।।
करा जयजयकार वाद्यांचा गजर। मृदुंग विणे अपार टाळ घोळ ॥ २ ॥ जोडोनियां कर मुख पाहा सादर। पायांवरी शिर ठेवूनियां ॥ ३ ॥
तुका म्हणजे काय पढियंते मागा। आपुलालें सांगा दुःख सकळ ।।४ ।।

४. भूपाळी पांडुरंगाची

उठा उठा साधुसंत। साधा आपुलें हित ।। गेला गेला हा नरदेह। मग कैंचा भगवंत ॥ १ ॥ उठोनी वेगेसीं। चला जाऊं राऊळासी ।। जळती पातकाच्या राशी। काकड आरती देखिलिया ।। २ ।। उठोनियां पहाटे । विठ्ठल पहा उभा विटे ।। चरण तयाचे गोमटे । अमृत दृष्टी अवलोका ॥३॥ जागे करा रुक्मिणीवरा। देव आहे निदसुरा ।। वेगें निंबलोण करा । दृष्ट होईल तयासी ।।४।। पुढें वाजंत्री वाजती। ढोल दमामे गर्जती। होते काकड आरती। पांडुरंगरायाची ॥५॥ सिंहनाद शंख भेरी। गजर होतो महाद्वारीं ।। केशवराज विटेवरी। नामा चरण वंदितो ॥६॥

५. भूपाळी पांडुरंगाची

उठा पांडुरंगा आतां दर्शन द्या सकळां । झाला अरुणोदय सरली निद्रेची वेळा ॥१ ॥ संत साधुमुनी अवघे झालेती गोळा । सोडा शेजसुख आता पाहूं द्या मुखकमळां ॥ २ ॥ रंगमंडपीं महाद्वारी झालीसे दाटी। मन उतावेळ रूप पाहावया दृष्टी ॥ ३ ॥ राही रखुमाबाई तुम्हां येऊं द्या दया। शेज हालवुनी जागे करा देवराया ।।४ ।। गरुड हनुमंत पुढे पाहाती वाट। स्वर्गीचे सुरवर घेऊनि आले बोभाट ।।५ ।। झालें मुक्तद्वार लाभ झाला रोकडा । विष्णुदास नामा उभा घेऊनि काकडा ।। ६ ।।

६. काकडा पांडुरंगाचा

भक्तीचिया पोटीं बोध काकडा ज्योती। पंचप्राण जीवें भावें ओवाळू आरती ॥१ ॥ ओवाळू आरती माझ्या पंढरीनाथा। दोन्ही कर जोडोनि चरणीं ठेवी माथा ॥२ ।। काय महिमा वर्णं आतां सांगणें किती। कोटी ब्रह्महत्या मुख पाहतां जाती ॥ ३ ॥ राही रखुमाइ दोही दो बाहीं। मयूरपिच्छ चामरे ढाळिती ठायीं ठायीं ।।४ ।। तुका म्हणजे दीप घेऊनी उन्मन ती शोभा । विटेवरी उभा दिसे लावण्यगाभा ।।५।।
७. काकडा पांडुरंगाचा

सहस्र दीपें दीप कैसी प्रकाशली प्रभा। उजळल्या दशदिशा गगना आलीसे शोभा ॥ १ ॥ काकड आरती माझ्या कृष्ण सभागिया। चराचर मोहरलें तुझी मूर्ती पाहाया ।। २ ।। कोंदलेसे तेज प्रभा झालीसे एक। नित्य नवा आनंद ओवाळितां श्रीमुख ॥ ३ ॥ आरती करितां तेज प्रकाशलें नयनीं। तेणें तेजें मिनला एकाएकीं जनार्दनीं ।।४ ।।

८. मुखप्रक्षालन

काकडा झाला आतां मुख प्रक्षाळा । मधु नवनीत शर्करा घेऊनी आली वैदर्भी बाळा ॥ धृ ।। उठले श्रीहरी बैसले नवरत्न चौरंगी। भाळीं रेखिला कस्तुरी टिळा चंदन सर्वांगीं। सुवासिक तुळशीची माळ शिरीं मुगुट नवरंगी ।। १ ।। रत्नखचित तबकीं भरल्या नवनीत शर्करा। तांबुल घेऊनि सवे चालिले वारिती चामरा। तयेवेळीं वर्णिती चारी साही अठरा ॥ २ ॥ आपआपुल्या जागीं बैसली भक्तसभा दाट। आनंदे गर्जतीं पदीं ठेवुनी लल्लाट । शुकसनकादिक वसिष्ठ नारद भेटूं आले निलकंठ ॥३॥ उद्धव अक्रूर उभे राहिले जोडोनिया करा। याचक आले दान मागण्या द्यावे सर्वेश्वरा। तुकयादास भजन दे उचित निरंतरा ।।४।।

९. दूध

कालिका बछडा कपिला गाई। दूध पिलावत नामा भाई ॥धृ॥ दूध पियो मेरे गोविंद लाला। दूध पियो मेरे बन्सीवाला ।।१ ।। सोनेका कटोरा दूधन भरियो । पियो नारायण आगे सरियो ॥ २ ।। आम्हां भक्तालागी दूधन पियो। मुख पछाडित नामा भाई ॥३॥

१०. साखरसाय

रामासी न्यावया विश्वामित्र आले । दशरथ वंदितो पाय। द्या माझ्या रामाला साखरसाय। कौसल्या धरिते ऋषिचे हो पाय ।। १ ।। रामसौमित्रा रथी बैसविले । कौसल्या करी हाय हाय ।। २ ।। अहल्या उद्धरुनी मिथिलेसी जातां । जनकानें वंदिले पाय ।।३।। शिवधनू भंगूनी सीता वरियेली। लंकानाथ परतोनी जाय ।।४।।

१९. वाटी

प्रेमें भक्तीची भक्तीची चांदी आणवीली। मनोभावें वाटी बनवीली। मनीं द्वैताचें केलें मंथन। नवनीत घेते काढून। या वाटीमध्ये सुंदर ठेविले लोणी। कथिं पाहीन चक्रपाणी ॥ चाल ॥ उल्हास वाटला बाई। कधिं पाहीन शेषशाई। माथा ठेविन त्याचे पायीं ।। तन्मय मन देवा पहाट झाली सत्वर। घ्या देवा लोणीसाखर ॥१॥ या वाटीला पंचभुतें हीं भुलली। दृष्टीनीं नाहीं पाहिली। शुद्ध सोनेरी सोनरी तंतु आणविले। मुक्त मोती त्यांत गुंफिलें। ही वाटी ही वाटी सुंदर दिसते। पद हरिचे चिंतित जाते ॥ चाल ॥ उल्हास होय बहु मज। भक्तीने पाहुं प्रभुराज। प्रेमरंगी रंगूं गडे आज। मन सद्गदित पहाट झाली सत्वर । घ्या देवा लोणीसाखर ।। २ ।। या वाटीला नवद्वारीं हिरे लखलखती। कांहीं कोंदणांत चमकती। नवविध भक्तीच्या भक्तीच्या कला कुसरी। चौसष्ट माणिके दुसरी। ही वाटी ही वाटी सुंदर लहान । वैकुंठ जोडिलें हीन ।। चाल ।। उल्हास वाटला चित्तीं । कधिं पाहिन श्रीरघुपती। साठवीन हृदयी मूर्ती। मन सद्गदित पहाट झाली सत्वर। घ्या देवा लोणीसाखर ॥ ३ ॥ पिवळा पितांबर पितांबर कसवटी । हातीं लोणीसाखरेचीवाटी। गळा हार गडे शोभे वैजयंती। रत्नजडित मुद्रिका बोटीं। कानी कुंडले ही मुकुट शोभे मस्तकीं। शिरपेंच तुरा खोविती ।। चाल ।। उल्हास मनी बहु झाला। प्रभु सहज आजि देखिला । माथा चरणांवर ठेविला। मन सद्गदित पहाट झाली सत्वर। घ्या देवा लोणीसाखर ।।४ ।। बाई देखिली देखिली परब्रह्म मूर्ती। शंख चक्र गदा आयुधे हातीं। रूप पाहतां हरली मनाची वृत्ती। द्या मजला चरणीं मुक्ती ।। चाल ।। हे मन बहुत हर्षलें। श्रीहरीनें संचित नेले। प्रारब्ध मात्र तें उरले। काय पंढरिसी नामगजर होतसे फार। घ्या देवा लोणीसाखर ।।५ ।।

१२. फराळ

बालभोग मेरे मदनगोपाला। रुचिरु भोजन करो मेरे लाला ॥धृ. ।। धूप दीप और कांचन थाली। ले आयी सब व्रजके नारी ।। १ ।। पंचपक्वानें मिठाई मेवा। डाळिंब द्राक्ष नारल केला ।। २ ।। रामदास म्हणे सखयानंदा। चंदनचर्चित बालमुकुंदा ॥ ३ ॥

१३. मंगलस्नान आ

करितसे मंगलस्नान दयाघन। कृष्ण दयाघन स्नान ॥धृ.॥

रत्नजडित झोपाळ्यावरती । बसले श्रीभगवान मनोहर ।।१।। हार्ती निर्मळ उटणें घेउनि । भक्त करिती सन्मान प्रभूचा । २ ।। कृष्ण रोहिणीपुत्र रुक्मिणी। गरुड तसा हनुमान प्रभूचा ॥३॥ देवकीमाता करी औक्षण। निरखुनि प्रभुचे ध्यान मनोहर ॥४।।

१४. न्हाणे

करुनी थाट दिमाखाचा। चहुंकडोनि आरसपाणी सोनेरी वर्षांचा। तजेला त्यांत सुतमुखाचा। बालक न्हाणी जो प्रभुचालक अखिलही जगताचा ।। चाल ।। गुलाब जाई फुलमोगरा । अर्क तयाचा घालुनिया शिरा। म्हणती बालक टाळू भरा। चोळुनि मोळुनि पद पाणी। यदुनायका न्हाणी मिळवुनि बाया वाखाणी। शहाणी नंदाची राणी ।। १ ।। भरुनिया कर्णयुगी तेला । अंगुष्ठाने बालनासिका थोडीशी उजळा। मर्दुनि गर्दहि वदनाला। सर्द हवाही सुटली झाका तातडिनें बाळा। धरूनिया आतां फेराला या बायांनो औक्षण करुनी यासी ओवाळा ॥ चाल ॥ लावा पदतलमाती भाळी । आलिंगी बहु लेकुरवाळी। सुखानें बाळा कुरवाळी । उपसुनी घंगाळी पाणी। न्हाणी अच्युता अक्षय सुंदर युवती वाखाणी। शहाणी नंदाची राणी ॥२ ।। न्हाणुनी * बाळाला बाई। रत्नजडित पालखी निजवा पूर्ण शेषशाई ।। हलवा गीत म्हणा कांहीं। नीज येईल तरी क्षणभर विश्रांती बाई ।। चाल ।। मन गौळणींनें आणिलें पाणी। ज्ञान अग्निनें तप्त करूनी। प्रेमें बुक्का लावा उटणी। गोपी कृष्णासी घालिती पाणी। धन्य नंदाच्या राणी। श्रीकृष्ण परमात्म्याला न्हाणी। शहाणी नंदाची राणी ॥ ३ ॥ हृदयाचे करूनि घंगाळ। अंतःकरण गंगाजळ। प्रेमें न्हाणिला गोपाळ । कृष्णा वेण्या गौळणी भागीरथी। शांती क्षमा विरक्ती। उन्मनीची स्वरूपप्राप्ती। गोपी कृष्णासी गाती गाणी। शहाणी नंदाची राणी ।।४ ।। अंग पुसोनी हा वनमाळी। कान फुंकुनी काढिती मळी। नेत्रीं अंजन लाविती तीट भाळी। गोपी हीन दीन लागती चरणी। शहाणी नंदाची राणी ।।५ ।।

१५. गंध

करूनी हृदयाची सहाण । षड्रिपु खोडे उगाळून। अहंभाव तो दूर सारून। भक्तीजळ तें वरि लावून। हरिला लावा तुम्ही गंध। केशर कस्तुरी सुगंध। प्रभूला लावा तुम्ही गंध। यशोदे मनीं आनंद ।। १ ।। गंध लावा तुम्ही नीट। डाव्या गाली गालबोट ।। २ ।। गंध लावा बारीक। हरिचें मुख पाहा सुरेख ॥ ३ ॥ गंध लावा कोरुनी। हरिमुख पहा दुरूनी ॥ ४ ॥ प्रेमें गंध लाविते। हरिचे मुख मी न्याहाळिते ।।५।। तनुभावासी विसरते । रमा हरिचें पद नमिते ।। ६ ।।

१६. संध्या

झाली संध्या संदेह झाला गेला। आत्माराम हृदयीं शेजे आला ।।धृ. ।। गुरुकृपा निर्मळ भागिरथी । शांतिक्षमा यमुना सरस्वती। असीपदें एकत्र जेथे होती। स्वानुभव स्नान हें मुक्तस्थिती ।। १ ।। सद्बुद्धीचे घालुनी शुद्धासन। वरी सद्गुरूची दया परिपूर्ण । शमदम विभूती चर्चुनी जाण। वाचे उच्चारी केशव नारायण ।। २ ।। बोध पुत्र निर्माण झाला जेव्हां। ममता म्हातारी मरोनि गेली तेव्हां । भक्ति बहीण धावूनि आली गांवा। आतां संध्या कैसी मी करूं केव्हा ।। ३ ।। सहज कमेँ झाली तीं ब्रह्मार्पण। जन नोहे हा अवघा जनार्दन। ऐसें ऐकतां निवती साधुजन। एका जनार्दनी बाणली निजखूण ।।४ ॥

१७. पूजा

धन्य यशोदा माता। भावें पूजी कृष्णनाथा। जो अनंत ब्रह्मांडाचा पिता। वेदा पार न कळेची। दासा पार न * कळेची ॥१॥ मग नेसवी पितांबर। गळा मोतियाचे हार। हिरवी शाल बुट्टेदार। मस्तकीं मंदिल बांधितसे ॥२॥ रत्नजडित चौकीवरी। भावें बैसुवनि श्रीहरी। केशराची उटी वरी। कस्तुरी तिलक रेखितसे ।। ३ ।। मग लेवविले अलंकार। वाक्या तोडर मुक्ताहार। हिरे जोडिले मुकुटावर। शिरपेंच तुरा खोवितसे ।।४।। तुळशीहार पुष्पमाळा । घालुनी जगदीशाचे गळां। करें कुरवाळी वेळोवेळां। मुख चंद्रमा न्याहाळितसे ।।५।। रत्नजडित ताट तिवईवरी । केशरभात पांच खिरी। लाडु मोदक लोणी भाकरी। भोजन घाली सप्रेमें ।।६ ।। आणूनिया लक्ष पाना। वरि वैराग्याचा चुना। कात सुपारी वेलची दाणा। तांबुल देते गोविंदा ॥७॥ हेचि संतां पुसे खुण। ज्याचें हृदयीं नारायण । त्यासी जाऊनिया शरण। जन्ममरण चुकवावें ।।८ ।।

१८. तुळशीचे पान

मानवदेहीं जन्म घेऊनी। हरी विसरले प्रपंची पडुनी। सुख पाहिलें नाहीं लोचनीं । अजुनी तरी मज पाहा । श्रीहरीला प्रेमाने तुळशीचे पानचि वाहा । श्रीहरीचे नयनाने ध्यान तुम्ही सुंदर पाहर ॥१॥ जाई जुई गुलाब घेऊनी। हार गुंफिते मोह सोडूनी । नेई मजला मूळ धाडुनी । रमाचा हेतु पुरवा हा ॥२॥

१९. हार

सुंदर हा कुसुम हार अर्पिते तुला। सुमनें मी पूजितसे तुजसी घननीळा ॥धृ ॥ स्वानंदचि ऋतु वसंत प्राप्त जाहला । सुविचारा शीत वायु वाहु लागला। त्या योगे नव पल्लव समुह दाटला ।।१ ॥ श्रमसार्थक आजि गडे जाहाले पाहा। पुष्पें हीं टवटवीं कितीतरी अहा। भ्रमले मी सेविताचि गोड परिमल ।।२।। सुबुद्धि माळिणही कुशल बहुह असे। रात्रंदिन एकली ती काम करितसे। चतुर स्त्री हिज समर्थी भूवरी नसे। पूर्व पुण्य म्हणुनि हिचा लाभ जाहला ।॥३॥

२०. गजरे

गजरे वाहू या श्रीहरीला। गजरे वाहूं या चला। बुद्धि चमेली स्तवनकमल तें । प्रेम मोगरा ध्यान । करूनि गुंफू सुमनापरि ते। प्रभुला त्या वाहूं। श्रीहरीला गजरे या आजि वाहूं चला ॥१॥ सत्त्व गुलछबु शेवंती शांती। भजन मालती टवटवली ती। ऐसा गजरा घेऊनि हातीं। प्रभुला त्या वाहूं ॥२॥ ऐसे करूनी कृष्णपूजना । तंव दुहिता ही करी प्रार्थना । उद्धरी मजला आस ही मोहना । तुजजवळी राहू। प्रभुला त्या पाहू ॥३॥

२१. वेणी

*तुळसाबाईची वेणी घालावी आले ग माझ्या मनी । भक्तिमुक्तिची तेल फणी हार्ती उभी घेऊनी । तुळसादेवीने अंगणी बसुनी सगुण भांग केला । निर्गुणाचे पिंपळपान कैसें शोभलें तिला। अहंकाराचा नाग केवढा अभिमान राखडी । हौशी मौजेचे मूद फूल हे आवळ तुळसी आवडी । गर्व नाग फणी शुद्ध कासव बुद्धि मकराकार। आनंदाचे मोर बसविले कुयरी अंबा सुंदर। राय आवळा बहुत शोभला करुण वय कुशळ । संतोषाचा घड पोळ्याचा शोभा वेणीची पडे। फूल फिरकीचे मधें फिरविलें प्रकाश चोहोंकडे। पंचतत्त्व मग पांच शेवटीं मोरा खालीं घालून । मद मत्सर क्रोध तिसरा गोंडे तीन भरून । क्षमा दयाची केली अग्रफुलें राम नाम गांठ दिली । आत्मस्वरूपी वेणी गुंफिली लोळते सृष्टीवर । त्रिवेणीला कर जोडूनी करिते नमस्कार । तुळसादेवीने मुख चंद्रमा केलासे समोर । दोन्ही बाजूला केस सारीले सासर माहेर । काय मोहाचा चंद्र सूर्य घालुनी दोन्ही बाजूला । आशा मनिषा बिंदी बिजवरा भांगापुढे बांधिला । काशी नामे शेंदुर भरला भांगामध्यें । टिकली माया पसरूनी जाळी मोत्याची माथ्यावरी शोभिली। कल्पनेनें कुंकु लाविलें तुळसादेवीला चिरी । प्रेमें काजळ नयनीं देखिले दर्पण पहा सत्वरी। सत्य बोधाची हळद पिवळी * कपाळीं लाविली । क्षमा शांतिची चोळी लुगडेतुळसादेवी नेसली । ज्ञान वैराग्य जोडवी विरवल्या पायीं तिच्या लखलखीत। भाव भक्तीची नक्षी कोरिली चुडे हातीं घवघवीत। मंगळसूत्र गळा बांधुनी हार गजरे घातिले। नेत्र उदक पाय धुऊनी देव चौरंगी बैसविले । नथ बुगड्या घालुनी कानीं डोळाभर पाहिली । केळे नारळ बदाम खारका घेउनी ओटी भरिली । यथाशक्ति दूध शर्करा वाटी मी भरिली । पुढे नैवेद्य अर्पिला संतुष्ट केली । विडा दक्षिणा पुढें ठेवुनी प्रदक्षिणा घातिली । हात जोडुनी चरण लाभले प्रार्थना केली । गंध अक्षता सुगंधी पुष्पें तुळशीदळ वाहिली । शाम सुंदर मूर्त गोजिरी माझ्या हृदयीं राहिली । आनंद नामें गुरुचरणावर लोळतसे कशी । मनांत आलें वेणी घालावी चातुर्मास तुळशी ॥

२२. अत्तरदाणी

घ्या चंदनी अत्तर रामा । घनश्यामा सुखधामा । वैराग्याच्या शुद्ध कांचनी । मन कारागीर निकट बसवुनी । बनविलीसे अत्तरदाणी । दिसे सुबक घाट किती आम्हां ॥१॥ नानापरीच्या दृष्टांतानी । कुसुर काढली वरती तयांनी। ज्ञान सांखळी बळकट धरुनी ते। । लाविन मी दाऊनी प्रेमा ॥२॥ तनु चंदन हे शिजवुनि सारे । तयार अत्तर करी अति आदरे । स्नेह घालीदृढ भक्तिद्वारे । हा परिमळ पाहो तुम्हां ॥३॥ बुद्धि जानकी लीन जाहली। आम्हां रामाचे पदकमलीं । कृष्णा भ्रमरी रुंजी घाली। जाणुनिया हो परब्रह्मा ॥४॥

23. गुलाबदाणी

शिंपडिते पाणी। मी श्रीरामावरी गुलाबदाणी ॥धृ.॥ वैराग्याचें सोने । आणुनी चित्ताने । गुलाबदाणी ज्ञाने । केली असे नामी ॥१॥ पंचतत्त्व तनुचा । स्थूल घाट साचा। तळी डेरा त्रिगुणाचा। मयूर बैसविला मी ॥२॥ कारागिर न कळे। शेष वेद थकले । शोधुनिया म्हणती भले । ठाव नसे ब्रह्मी ।।३।। गुलाब मन कुसुमा । चुरिले घनश्यामा । शांत चला सुखधामा । परिमळ घ्या तुम्ही ।।४।। विनवी दीन बंधु । हे करुणासिंधु । म्हणे कृष्णा नच बाधु । द्वैत मला नेहमी ।।५।।

२४. रांगोळी

रुसु नको कृष्णा ये बैस पाटी। घालिते तुजला रांगोळी मोठी ॥धृ।। भोजनसमयीं रुसलासी कां गा । काय हवे ते माग श्रीरंगा । विचित्र रांगोळी ही तुजसाठी ।।१।। उदबत्त्या समया बहु लखलखाट । वाळ्याचे पाणी रंगीत पाट । पक्वान्नें वाढिली सुवर्ण ताटी ॥२॥

सर्वांहुनी तुझी महिरप थोर । दोन्ही बाजूला नाचती मोर । पोपट मैना वेलांची दाटी ॥३॥ राजीवनेत्रा सुहास्य वक्त्रा । चुकवी माझी संसार यात्रा । लक्ष्मी विनवी हे जगजेठी ।।४।।

२५. नैवेद्य

हाटाचे तांतडी दामा शिंपी गेला । नैवेद्य पाठविला नाम्यासंगे। नैवेद्य घेउनी राउळासी गेला । हाका मारी त्याला विठ्या विठ्या विठ्या । नाम्याने नैवेद्य कुंचीखाली झाकिला। आणूनी ठेविला देवापुढे ॥१॥ नाहीं अमंगळ नाही ओंगळ । केली मी आंघोळ चंद्रभागेत ।।२।। ऊठ झडकरी जेवी लवकरी । माता माझी घरी वाट पाहे ॥३॥ नेणता म्हणोनि कां रे जेवीनासी । करीन प्राणासी घात माझा ।।४।। पाषाणाची मूर्त नाम्यासंगे जेविली। जगीं कीर्ति झाली जनी म्हणे ॥५॥ नामा म्हणे माझ्या वडिलांची ठेव । उभा आहे देव विटेवरी ।।६।।

२६. जेवण

जेवी जेवी बा विठ्ठला । दूध भात कालविला ॥१॥ पुरणपोळी समर्थाची । भाजीभाकर अनाथाची ॥२॥ तुम्हां योग्य नाही देवा । गोड करूनिया जेवा ॥३॥ तुळशीचें वनीं । विनविते दासी जनी ॥४॥ 

२७. जेवण

सोनियाचे ताट वाढिले केशरी साखरभात। गवल्याची खीर वाढिली दूधसाखर त्यांत ।।१।। गरे बर्फीच्या आणि पाकवड्या ठेवी आंत । वाटी भरूनिया पन्हे वाढिले साखरमिश्रित ॥ २॥ म्हणे माता यदुवरा सुंदरा जेवी आतां । सनकादिक मुनीजन प्रार्थिती जोडुनियां हाता ।।३।। रुक्मिणीनें लाडु वाढिले घ्या विश्वनाथा । भामेचा तो सुंदर मांडा बा अनंता ।।४।। पादुकाला धरूनी राहिली जांबुवंतसुता । गंगाजळाची झारी भरूनियां उभी जगन्माता ।।५।।

२८. जेवण

यशोदे घराकडे चाल। मला जेवू घाल ॥धृ.।। साध्या गव्हाची पोळी लाटी। मला पुरणपोळी करून दे मोठी । नाहीं अडवीत गुळासाठी । मला जेवू घाल ॥१॥ तूप लावूनी भाकर करी । वांगे भाजून भरीत करी । वर कांद्याची कोशिंबिरी । मला जेवू घाल ॥२॥ आई ग खडीसाखरेचे खडे। लवकर मला करून दे वडे । बाळ स्फुंदस्फुंदोनी रडे। मला जेवू घाल ॥३॥ आई लहानच घे गे उंडा। लवकर भाजून दे गे मांडा। लांब गेल्या गाईंच्या झुंडा । मला जेवू घाल ॥४॥
आई मी खाईन शिळा घाटा। दह्याचा गे करून देने मठ्ठा । नाही माझ्या अंगी ताठा। मला जेवू घाल ।।५।। भाकर बरीच गोड झाली । भक्षूनि भूक हारपली । यशोदेनें कृपे केली । मला जेवू घाल ॥६॥ आई मी तुझा एकुलता एक । गाई राखितों नऊलाख । गाई राखूनि झिजली नख । मला जेवू घाल ॥७॥ नामा विनवी केशवासी । गाई राखितो वनासी । जाऊन सांगा यशोदेसी । मला जेवू घाल ॥८॥

१९. खिचडी

कर्माबाईची ऊन ऊन खिचडी शिरावुरी मवाळ गे । लोणी शर्करा श्रीखंड बासुंदी शिप्रवर ताजा माल गे । माझा कान्हा भुकेला राधे कांहींतरी खाऊ घाल गे । तुजविण तो घास घेईना काय केले कवटाळ गे ॥१॥ दळया मुग्दाळ खवा तोटिया बेसन लाडु रवाळ गे । मालपोहे फेण्या मांडे घारगे अनरसे वेशाल गे ॥२॥

सुधारस सुखविलास शेवई गुरळी आमटी डाळ गे ॥ श्रीफळ आंबे केळी अंजिर द्राक्षे फळ रसाळ गे ।।३।। पुरणपोळी घृत सदुर सांजोरी मोदक शंकरपाळे गे ।। वड्या पाटवड्या सांडगे गुळवड्या शाका कोशिंबिरी वाढ गे ।।४।। भात केशरा वरण सांबरी कढी दह्याची सार गे । घीवर मोतीचुर बुंदी जिलेबी खाज्या करंज्या घारगे ॥५॥ म्हणे यशोदा काय करूं यानें केली अन्नाची राळ गे । राधा आली तिने कृष्ण उठविला धरूनी उजवा गाल गे ।। ६ ।। पात्रीं बसवूनी जेवू घातला कपटी नंदेचा बाळ गे। नंतर तांबूल देऊनि रघुपती हसतो उभा परी बाळ गे ॥७॥

30. पाणी

सुगंध शीतलजल ते निर्मल । अमृत पान पिलाऊ । लालको गंगाजल आचमाऊ ॥धृ.।। सोनेकी झारी गंगेसे भरियो । पिला रतन चढाऊ ।।१।। विनति करित है दास वृकोदर । थोडा मैं पिलाऊ लालको ॥२॥

३१. विडा

विडा घ्याहो नारायणा । कृष्ण जगत्रजीवना विनविते लक्ष्मीबाई । दासी होईन मी कान्हा ॥धृ.॥ वासना फोडुनिया चूर्ण केली सुपारी । भावार्थ कापुराने । घोळियेली निर्धारी ॥१॥ शांती ही नागवेली । पानें घेऊनिया करी । मीपण जाळूनिया । चुना लावियेला वरी ।।२।। विवेक हा कातरंग। रंगी रंगला सुरंग। वैराग्य जायफळ। मिळविलें सकळ ॥ ३॥ दया ही जायपत्री । क्षमा लवंगा आणिल्या । सुबुद्धि वेलदोडे । शिवरामी अर्पियेले ।।४।।

32. घोंगडी

समजाविते यशोदा माता । मुख कुरवाळी चुंबन घेतां । हनुवटी धरी घडोघडी । कृष्णा तूं पांघर बा धोंगडी । हाका मारिताती गडी । वाट पाहती तांतडी। कृष्णा तू पांघर घोंगडी ॥१॥ वैराग्याची घोंगडी केली । शुद्ध सत्त्वाची मोती लाविली । त्रिगुण वळली बा रेवडी । कृष्णा तू पांघर घोंगडी ॥२॥ पंचभुताची करूनिया खोळ । तूं वागविशी सर्व काळ । गोपिका चरण न सोडी । कृष्णा तूं पांघर घोंगडी ॥३॥ तुझ्या स्वरूपाचा प्रकाश फार । आकाशीं लोपले शशी भास्कर । पूजिन मी हृदयीं रुक्मिणीवर । भक्तीनें भवबंध तोडी । कृष्णा तूं पांघर घोंगडी ।।४।।

33. काठी

सुनीळ कांती अविनाश लीला ज्याची । ऐका हे बाई सांगते मात याची । लहान मूर्त सावळ्या गोजिऱ्याची । कितीतरी सांगूं गाऱ्हाणी याची बाई। हाती काठी सावळा वळितो गाई । धन्य भाग्य या नंदाजीचे बाई ॥१॥ लोक म्हणती हा यशोदेचा तान्हा । लहान दिसतो परी बाई मोठा शहाणा । वत्स नसतां धेनूशीं आणी पान्हां । अघटित करणी या श्रीरंगाची बाई ॥२॥पाय ठेवी देहुडा कळंबा खालीं । पावा छंदेने गोपिकाशी मोहिनी घाली । याच्याकडे पाहता मजला गिरकी आली। तल्लीन झाले या श्रीरंगाचे पायीं ॥३॥ मुगुट शिरी कुंडलें कर्णामाजी । याच्या स्वरूपासी पाहूनी झालें मी राजी । माधव आत्मा रंगला ज्याचे पायी ।।४।।

३४. मुरली

कशी जाऊं मी वृंदावना। मुरली वाजवितो कान्हा ॥ धृ ॥ पैलतीरी हरी वाजवी मुरली। नदी भरली यमुना ॥१॥ कांसे पीतांबर कस्तुरी तिलक । कुंडल शोभे कानां ॥२॥ काय करूं बाई कोणाला सांगूं। नामाची सांगड आणा ॥३॥ नंदाच्या हरीनें कौतुक केलें । जाणे अंतरिच्या खुणा ।।४।। एका जनार्दनी मनीं म्हणा । देवमहात्म्य कळेना कोणा ॥५॥

३५. पादुका

चहू देहाच्या पादुका। पंचवीस तत्त्वाचा जडाव देखा। भक्ती गोंडा नेटका । निज रंगी रंगला जो कां। गुरुकृपेचा लाभ झाला। पाहिलें मी हरीच्या चरणाला। चुकवी जन्ममरणाला। पाहिलें प्रभूच्या चरणाला ॥१॥ हरीची पाऊलें मऊ किती। नवनीताला लाजविती।ध्वजवज्ज्ञांकुश रेषावरती। बाळ सूर्याची पडे दीप्ती। वासुदेव प्रसन्न गोपीला ॥२॥ हरीची पाऊलें किती लहान। भागवतीं केलें वर्णन। बळीसी दिधलें वरदान । राहिले द्वारपाळ होऊन। देहातीत केले दासाला ।। ३ ।। प्रपंचीं विषयी जी रुसली। हरीच्या पदलागी जी घुसली। संतसमागमें कसली। चित्रगुप्ताची वही पुसली। पावली स्वानंद स्वरूपाला ।।४।।

३६. आरसा

परमात्मस्वरूपीं निराकार । भक्तासाठीं सगुण अवतार। गुरुवचनीं निर्धार। विचार करा वारंवार। हरीला दावा तुम्ही आरसा। अंतरी बिंबे तो कैसा ।।१ ।। अहंकाराचे तावदान। त्रिगुण पारा लावून । सत्य प्रकाश परिपूर्ण। नाही उरलें देह अवसान ।। २ ।। प्रतिबिंब तो जीव झाला। घटामाजी सांपडला । विषय वासना रत झाला। प्रपंच वारी सारिला ।। ३ ।। प्रतिबिंब तो हरी आहे। मनीं विचारुनी पाहे । सच्चिदानंद तोचि आहे। वारंवार गोपीमुख पाहे ।।४ ।। मिथ्या मृगजल तव माया। क्षणभंगुर ही नरकाया। यत्न करा चौऱ्यांशी चुकवाया । लागा हो प्रभूच्या पाया ।।५ ।।

३७. चवरी

चहुं देहाची करूनी नळी। त्रिगुण चवरी हरिवर ढाळी ।

प्रसन्न करा हा वनमाळी । जगदोद्धार। चुकवा

चौऱ्यांशी फेरा । श्रीमंत श्रीहरीवर चवरी वारा ॥१॥

निजबोधाचे गंगावन। हरिला अर्पिन तन मन धन ।

परमात्मस्वरूपीं लावुनी मन । त्या प्रभुचरणीं थारा

॥२॥ विवेचन चवरीशीं बांधिले । आत बाहेर ब्रह्म

व्यापिलें । हरिनामाचे ठसे मारिले । सगुण निर्गुण घ्या

ओळखून । कल्पना सारा ॥३॥ भक्ती चवरी घेऊनी

हाती । ज्ञान वैराग्य भाट गर्जती। शांती क्षमेची करुनी

आरती । घ्या प्रभुचरणी थारा ।।४।।

३८. मोरचेल

चरणापासूनी करीन पूजा । हीच प्रार्थना गरुडध्वजा। हेतु पुरवा हाचि माझा। करिते विनंती । हरिवर मोरचेल वारीन । नयनी पाहीन रघुनंदन । श्याम सुंदर हेंचि ध्यान। हृदयीं प्रगटलें ॥१॥ मोरा अंगी जैसे डोळे । तैसे जग हे आंधळे। नाहीं पाहिले रूप सावळे । जन्मा येऊनी ॥२॥ सद्गुरुने कृपा केली । मूर्त सगुण दाविली। वृत्ति हरिचरणी बैसविली । गोपींची तेव्हा ॥३॥ ऐसे मोरचेल वारिले । देह अभिमान विसरलें । जाऊन लक्ष जे अलक्ष झाले । सद्गुरूच्या पायीं ।।४।।

३९. पंखा

माया मिथ्या ब्रह्मचि सत्य। ऐसे बोलती सद्‌गुरुनाथ । उपनिषदर्दी हा सिद्धांत । निजवस्तु करा तुम्ही प्राप्त । मनी कांही नका धरूं शंका। हरीवरी वारा पंखा । द्या यमपुरीला झोका । श्रीहरिवरी वारा पंखा ॥१॥ बोधाची करूनी दांडी । विषयांची मुरडुनी मुंडी । वासना समूळ खंडी। हरिदासा कोणी न दंडी । वाहा विठ्ठल प्रेमें बुक्का ॥२॥ भावाची झालर केली । भक्तीची मोती ओविली । वैराग्याचा वाळा । त्रिगुणांची गुंफण घाली । त्वं पदे तत्पदाची । असि पर्दे ऐक्यता झाली । गुरुवांचुनि न मिळे शिक्का ॥३॥ ऐसा पंखा जो वारिला । देह बुद्धि ताप हरिला । चित्ताचा रुमाल केला। मोहाचा घाम पुशिला। हैं द्वैत मारुनी टाका ।।४।।

४०. नाच

मोक्ष आले धावून । आणिक न लगे साधन । चैतन्य

प्रकाश चोहोकडे । तो हरि नाचे आम्हांपुढे । योगियांसी न सांपडे । तो हरि नाचे आम्हांपुढे ॥१॥ प्रवृत्ती निवृत्ती दोघी सवती । पल्लव धरूनी भांडती। प्रवृत्तीत टाकिले एकीकडे । तो हरि नाचे आम्हापुढे ॥२॥ निवृत्ती म्हणे मी लहान । हरिला घेऊन जाईन । पाहीन हरीच्या मुखाकडे । तो हरि नाचे आम्हांपुढे ॥३॥ तूर्या म्हणे व्हा शांत । करा हरिसी एकांत । हृदयमंदिरी जो सांपडे। तो हरि नाचे आम्हांपुढे ।।४।। उन्मनी म्हणे व्हा स्थिर । उघडा दशम द्वार। नित्य शेषावर जो पहुडे । तो हरि नाचे आम्हांपुढे ।।५।। राधा कन्या निर्मूळ । तुटले भवपाशाचे मूळ । वेद वर्णिती पोवाडे । तो हरि नाचे आम्हांपुढे ।।६।।

४१. दृष्ट

मुगुट मनोहर झळकतो हिरा । शिरपेच कलगी मोतियाचा तुरा । कस्तुरीचा तिलक भाळी बिजवरा । मकर कुंडले तळपते श्रवणीं । दृष्ट उतरा हो सावळ्या- वरूनी । लोण उतरा हो विठ्ठलावरूनी ।।१।। परब्रह्म मूर्ती शाम तनु चमके। शेला पितांबर विद्युल्लता झळके। छुम छुम नूपुरे वाजती चरणीं ॥२॥ बाळकृष्ण मूर्ती खेळे नंदाघरी। धन्य ती यशोदा प्रभु अंकावरी । मुरली वाजवुनी मोहिल्या गवळणी ॥३॥ जळो जळो दृष्ट कशी झाली याला। मारियले दैत्य तेथे दृष्टावला। अवतार घेऊनी खेळे बाळलीला । गळा मुक्तहार खेळे चक्रपाणी ॥४॥ काम क्रोध लोभ मोहऱ्या मिरच्या हाती । आशा मनिषा यांची करा माती। त्रिगुणात्मक खेळे उजळा ज्ञान ज्योती। लोण उतरुनी तरुनी अग्निमुखी टाकी । शांती क्षमा यांचे शिंपडा हो पाणी ॥५॥

४२. दृष्ट

पंढरिच्या राया तुला दृष्ट जाहाली । ओवाळिती तुला रे देवा संतमंडळी। भक्तमंडळी ॥धृ.॥ पुंडलिकाच्या साठी देवा येथे आलासी । विटेवरी नीट उभा हात कटीसी । महाद्वारीं गरुड उभा तुझ्या सेवेसी ॥१॥ दामाजीच्यासाठी देवा महार झालासी । कान्होपात्रा कळवंतीण नेली पायासी । मिराबाईसाठीं देवा वीष प्राशिसी ॥२॥ नाम्यासंगे एका ताटी तूंच जेविसी । एकनाथगृहीं देवापाणी वाहासी । जनाबाई सुळी देतां तिजसी रक्षिसी ॥३॥ चोख्यामेळ्यासंगे देवा ढोरे ओढिसी । गोऱ्या कुंभाराची देवा मडकी घडविसी । प्रल्हादाच्यासाठी देवा स्तंभी प्रगटसी ॥४।॥ इतुके भक्त जमुनी तुझी दृष्ट काढिती। प्रपंचाचा वीट येउनी आलें पायासी । रुक्मिणी ही विनवितसे तुझ्या चरणासी ॥५॥ 

४३. वाजंत्री

कल्पनेची सनई करूनी । सद्बुद्धिचा सूर लावुनी । सत्त्वाचा तो संबळ केला। वाजे घणघणाटे रे। वाजंत्री वाजती महाविष्णु पुढे ॥१॥ मन माझें मोहिले रे । पाहतां तुझें रूप रे । पाहतां तुझे ध्यान रे ।।२।। करुणेचा करणा वाजे । हालग्या शिंग्या नौबत गर्जे । बुद्धि बंदुका तोफा रे ॥३॥ विषयांचा कडकडाट । कामक्रोधें धरिली वाट । यमपुरी ओस रे ।।४।। अद्वैत वाजंत्री वाजती । अनुवादे गरजती । विशाल लाविला ढोल रे ।।५।।

४४. पायघड्या

जाई वृंदावनीं विपीनीं । हरिसंगें ती राधा विमला । अतुल कीर्ती कधीं होईन । चित्तीं विनवी कृष्णा गोपाळा । राधा आग्रह करी हरिला । पायघड्या मज आजि घाला ॥१॥ कृष्ण वदे तुज आवड कसली । शालु पितांबर जरी शेला । पैठणी पातळ नाना रंगी । घालुनी पृथ्वीला ।।२।। गुलाब पाचू शुभ्र शेंदरी । उदी केशरी लाल पिवळा । कृष्ण किरमिजी निळा पोपटी । डाळिंबी की हारिता कला ।।३।। दोरवा अथवा किनखापाचा । जरतारी बहु नृप शेला । शालजोडीच्या वेलबुट्टीच्या । राधे आवड कशी तुजला ॥४॥ सांग राधिके प्रीति कशावरी । पुष्पशेज करूं या वेळा । जाई बकुल जुई चंपक मालती । गुलाब मोगरा सुगंध वोळा ॥५॥ शालु शेले सुमने न लगे। रुततिल कोमल चरणाला। मधुमालती किंजलकाच्या । पायघड्या मज हरि घाला ॥६॥ राधावचन हे परिसुनि हरिने । गोपा हातीं सुमनाला। आणुनि किंजलकाच्या राशी । घालुनि प्रिय पथ शोभविला ॥७॥ पायघड्यावरी येई न राधा । आतां रुसवा कां उरला। पुसतां हरिनें पाय धुवा । निज हस्तें वदली ती हरिला ।।८।। समजावूनी हरिने राधा । नेली यमुनातीराला। कमल कर्णिका घेऊनि हाती । घाशी राधा पदकमला ॥९॥ प्रक्षाळुनिया चरण कृष्ण तो । धन्य मी आजि झालों । धन्य राधिका म्हणे आजि मी। चरण हे स्पर्शिती प्रभुला ॥१०॥ कमलाकांता प्रभो अनंता । शरण दीन मी तुज आतां। राधा ऐसी मंजुळ वाणी । विनवितसे की श्रीहरिला ।।११।।

४५. ठकडा

मेघासमान कांती जयाची। पिवळा ग चंदन शरीरी । भाळी शोभे कस्तुरी । खांद्यावरती शाम घोंगडी । उंच जरीची ग किनारी । पिवळा पितांबर भरजरी । पंचप्राण ओवाळुनि टाकिते हरिच्या वरूनी । सख्याच्या मदनावरूनी । हरि कां येईना अजुनी । श्रीरंगाची वाट पाहतां नयन गेले बाई शिणुनी । नेत्र झाले बाई भरूनी ।॥१॥ या वनिवनिता वनाशी जातां । टाकुनी जाईन कोण ऐसा । याचा सकळ जनामध्ये ठसा । साहि सिंधु दीनबंधु गोपी प्रगटे मधुवनी । अग हा भेटे मधुवनीं ॥२॥ अग हा ठकडा गोपी वधुला । दीन स्मरतां मुरहारी। चैन पडेना घरी दारी । यास्तव लज्ज कळुनी त्यजुनी । बळेच केली पानें करारी । कळली हो तुमची थोरी। पाहतां पाहतां गुप्तचि झाला । ठकडा गेला ठकवुनी ॥३॥

४६. पालखी

गुरुवचन पाळू । दुरिता जाळू । जन्ममरण भय हरवू चला हो। पालखी गुरूची मिरवू निशिदिनी । पालखी गुरूची मिरवू ॥धृ.।। मुद्रा माळा लेवूनि कंठी । दास हरीचे होऊं चला हो ॥१॥ टाळ वीणा घेऊनि हातीं । नाचत नाचत जाऊं चला हो ॥२॥ काढुनि दिंड्या उभारूनि शेले । हरिवर चामर ढाळू चला हो ॥३॥ गुरुरायाचें दर्शन घ्याया । प्रेमें आनंदें जाऊ चला हो ॥४॥ गोविंदा तो बहुतचि रमला । रामकृष्ण मुखीं गाऊं चला हो ॥५॥

४७. जोगवा

अनादि निर्गुण प्रगटली भवानी । मोह महिषासुर मर्दनालागुनी । त्रिविध तापांची करावया झाडणी । भक्तालागी तूं पावसी निर्वाणी ॥१॥ आईचा जोगवा जोगवा मागेन । द्वैत सारूनी माळ मी घालीन । हातीं बोधाचा झेंडा मी घेईन । भेदरहित वारीसी जाईन ॥२॥ नवविध भक्तीच्या नवरात्रा । करूनी पोटी मागेन ज्ञानपुत्रा । धरीन सद्भाव अंतरींच्या मित्रा । दंभ सासऱ्या सांडीन कुपात्रा ॥३॥ पूर्ण बोधाची घेईन परडी। आशा तृष्णेच्या पाडीन दरडी । मनोविकार करीन कुर्वंडी । अद्भुत रसाची भरीन दुरडी ॥४॥ आतां साजणी झालें मी निःसंग। विकल्प नवऱ्याचा सोडियेला संग । काम क्रोध हे झोडियेले मांग । केला मोकळा मारग सुरंग ।।५।। ऐसा जोगवा मागुनी ठेविला । जाऊनी नवस महाद्वारी फेडिला । एकपणें जनार्दन देखयिला। जन्ममरणाचा फेरा चुकविला ॥६॥ अनादि अंबिका भगवती । बोध परडी घेऊनी हाती । पोत ज्ञानाचा पाजळती। उदो उदो भक्त नाचती ।।धृ।। गोंधळा येई वो जगदंबे । मूळपीठ तूं अंबे ।।१।। व्यास वसिष्ठ शुक गोंधळी । नाचताती सोहं मेळीं ।। द्वैतभाव विसरूनी बळी । खेळती अंबे तुझे गोंधळी ॥२॥ मुकुटमणी पुंडलीक । तेहतीस कोटी देवनायक । गोंधळ घालित सकौतुक । एका जनार्दनी नाचे देख

४९. आरती गणपतीची

नमो जय जय गणराया । करू आरती शंभुतनया ॥धृ॥ तूं व्यापक सर्व जगाचा । तूं भर्ता आदिमायेचा । तूं मायबाप आमुचा ॥१॥ तूं सकळ जगाचा सुपती । वामांगी तंव सरस्वती । तुज वर्णिती वेदश्रुती ॥२॥ कटि शोभे पितांबर । हिरा चमके मुगुटावर । गळां मोतियांचे हार ॥३॥ भाद्रपद शुद्ध चतुर्थीला । जन पूजिती या गणपतीला । तूं मुक्ती देशी तयाला ॥४॥ मी विटलें प्रपंचाशी । ने आपुल्या चरणापाशी । विनवीत ही रमा दासी ।।५।। 

५०. आरती शंकराची

लवथवती विक्राळा ब्रह्मांडी माळा । विषकंठ काळा त्रिनेत्री ज्वाळा । लावण्य सुंदर मस्तकीं वाळा। तेथुनिया जळ निर्मळ वाहे झुळझूळा ॥धृ॥ जय देव जय देव जय श्रीशंकरा। आरती ओवाळू तुज कर्पुरगौरा ॥१॥ कर्पूरगौरा भोळा नयनी विशाळा । अर्धांगी पार्वती सुमनांच्या माळा । विभुतीचे उधळण निशीकंठ निळा । ऐसा शंकर शोभे उमावेल्हाळा ॥२॥ देवी दैत्य सागर मंथन पैं केलें । त्यामाजीं अवचित हालाहल जे उठिले । ते त्वां असुरपणें प्राशन केले । नीळकंठ नाम प्रसिद्ध झाले ॥३॥ व्याघ्रांबर फणिवरधर सुंदर मदनारी । पंचानन मनमोहन मुनिजन सुखकारी । शतकोटीचे बीज वाचे उच्चारी । रघुकुलतिलक रामदासा अंतरी ॥४॥

५१. आरती देवीची

दुर्गे दुर्घट भारी तुजविण संसारीं । अनाथनाथे अंबे करुणा विस्तारी । वारी वारी जन्म मरणाते वारी । हारी पडलों आतां संकट निवारी ॥धृ॥ जय देवी जय देवी जय महिषासुर मर्दिनी । सुरवर ईश्वर वर दे तारक संजिवनी ।।१।। त्रिभुवन भुवनी पाहतां तुज ऐसी नाही। चारी श्रमले परंतु न बोलवे काहीं । साही विवाद करित पडले प्रवाही । ते तूं भक्तालागी पावशी लवलाही ॥२॥ प्रसन्न वदनी प्रसन्न होसी निजदासा । क्लेषापासुनि काढी तोडी भवपाशा । अंबे तुजवाचून कोण पुरविल आशा । नरहरी तल्लीन झाला पदपंकजलेशा ॥३॥

५२. आरती पांडुरंगाची

युगे अठ्ठावीस विटेवरी उभा । वामांगीं रुखमाई दिसे दिव्य शोभा । पुंडलिकाचे भेटी परब्रह्म आले गा । चरणीं वाहे भीमा उद्धरी जगा ॥धृ॥ जय देव जय देव जय पांडुरंगा । रखुमाई वल्लभा राहीच्या वल्लभा पावे जिवलगा ।।१॥ तुळशीमाळा गळा कर ठेवूनि कटीं । कासे पितांबर कस्तुरी लल्लाटी । देव सुरवर नित्य येती भेटी। गरुड हनुमंत पुढे उभे राहती ॥२॥ धन्य वेणुनाद अणुक्षेत्र पाळा । सुवर्णाची कमळे वनमाळा गळा । राही रखुमाबाई राहीया सकळा । ओवाळिते राधा विठोबा सावळा ॥३॥ ओवाळू आरत्या कुरवंड्या येती । चंद्रभागेमध्ये सोडुनिया देती । दिंड्या पताका वैष्णव नाचती । पंढरीचा महिमा वर्णावा किती ।।४।। आषाढी कार्तिकी भक्त जन येती । चंद्रभागेमध्ये स्नान जे करिती। दर्शन हेळामात्रे तया होय मुक्ती । केशवासी' नामदेव माधवासी नामदेव भावें ओवाळती ।।५।।

५३. आरती दत्ताची

त्रिगुणात्मक त्रयमूर्ती दत्त हा जाणा । त्रिगुणी अवतार त्रैलोक्यराणा । नेति नेति शब्दें न ये अनुमाना। सुरवर मुनिजन योगी समाधि न ये ध्याना ॥धृ॥ जय देव जय देव जय श्रीगुरुदत्ता । आरती ओवाळितां हरली भवचिंता ।।१।। सबाह्य अभ्यंतरीं तू एक दत्त । अभाग्यासी कैंची कळेल ही मात । पराही परतली तेथें कैंचा हा हेत । जन्ममरणाचाही पुरलासे अंत। जय. ॥२॥ दत्त येऊनियां उभा ठाकला । सद्भावे साष्टांग प्रणिपात केला । प्रसन्न होऊनी आशीर्वाद दिधला । जन्ममरणाचा फेरा चुकविला ॥जय ।। ३॥ दत्त दत्त ऐसें लागले ध्यान । हरपले मन झालें उन्मन । मीतूंपणाची झाली बोळवण । एका जनार्दनीं श्रीदत्तध्यान । जय देव ॥४।।

५४. आरती श्रीरामचंद्राची

उत्कट साधुनि शिळा सेतु बांधोनी । लिंगदेहलंकापुर विध्वंसूनी। कामक्रोधादिक राक्षस मर्दूनी। देहअहंभाव रावण निवटोनी ॥धृ॥ जय देव जय देव निजबोधा रामा। परमार्थी आरती, सद्भावें आरती परिपूर्णकामा ।।१।। प्रथम सीताशुद्धी हनुमंत गेला । लंका दहन करूनी अखया मारिला । मारिला जंबूमाळी भुवनीं त्राहाटीला। आनंदाची गुढी घेऊनियां आला ।। जय ॥२॥ निजबळें निजशक्ति सोडविली सीता । म्हणूनि येणें झाले अयोध्ये रघुनाथा । आनंदें वोसंडे वैराग्य भरता । आरती घेऊन आली कौसल्या माता ।। जय ।।३।। अनाहतध्वनी गर्जति अपार । अठरा पचें वानर करिती भुभुःकार । अयोध्येसी आले दशरथा कुमार। नगरीं होत आहें आनंद थोर ॥ जय ।।४।। सहज सिंहासनीं राजा रघुवीर । सोहंभावें तया पूजा उपचार । सहजांची आरती वाद्यांचा गजर । माधवदासा स्वामी आठव ना विसर । जय देव जय देव निजबोधा रामा । परमार्थे आरती सद्भावें ॥५॥

५५. आरती मारुतीची

सत्राणे उड्डाणें हुंकार वदनीं । करी डळमळ भूमंडळ सिंधूजळ गगनीं । कडाडिलें ब्रह्मांड धाक त्रिभुवनिं । सुरवर नर निशाचर त्यां झाल्या पळणी ॥धृ॥ जय देव जय देव जय श्रीहनुमंता ।। तुमचेनी प्रसादें न भियें कृतांता ।।१।। दुमदुमलीं पाताळें उठिला प्रतिशब्द । थरथरला धरणीधर मानीला खेद । कडकडिले पर्वत उड्डुगण उच्छेद । रामी रामदासा शक्तीचा शोध ।। जय ॥२॥

५६. आरती ज्ञानदेवाची

आरती ज्ञानराजा । महाकैवल्य तेजा। सेविती साधुसंत । मनु वेधला माझा ।।धृ।। लोपले ज्ञान जगी हित नेणती कोणी । अवतार पांडुरंग । नांव ठेविले ज्ञानी ॥१॥ कनकाचे ताट करी । उभ्या गोपिका नारी। नारद तुंबर हो ।। साम गायन करी ॥२॥ प्रगट गुहा बोले । विश्व ब्रह्मचि केले । रामा जनार्दनी। पायी टकचि ठेले ॥३॥

५७. आरती तुकारामाची

आरती तुकारामा । स्वामी सद्गुरु धामा । सच्चिदानंद मूर्ती। पाय दाखवी आम्हां ॥धृ॥ राघवे सागरांत । पाषाण तारिले । तैसे तुकोबांचे । अभंग रक्षिले ॥१॥ तुकितां तुलनेसी । ब्रह्म तुकासी आले । म्हणोनी रामेश्वरें । चरणीं मस्तक ठेविले ।।२।। 

५८. पंचारती​
अद्भुत पाहुनी मूर्ती । वर्णावे गुण तरी किती । नेति नेति म्हणावे याला । पंचारती करिते तुजला । श्रीगुरुनाथ जगपाला। पंचारती करिते तुजला ॥धृ.॥ श्रीगुरुरामाच्या मूर्ती हरि रे श्रीगुरू रामाच्या मूर्ती । प्रेमानंददास मारुती । भासते दासदासीला ॥१॥ भक्तांना करिसी बोध । हरि रे भक्तांना करिशी बोध । ष‌ड्रिपु काम आणि क्रोध करी भस्म लाविती अंगाला ॥३॥ भागवत अनंत सागर। हरि रे भागवत अनंत सागर । गुरुसेवेमध्ये तत्पर । दृढभाव दावि चरणाला ॥४॥ परब्रह्म चैतन्य गुरुमाय । हरि ते परब्रह्म चैतन्य गुरुमाय । दीन दासी वंदिते पाय । दे ठाव तव चरणाला ॥५॥

५९. कर्पूरारती
कर्पूरवडी त्रिगुणाची । लावुनी ज्योत सत्रावीची । सिंहासनावर ठेवुनि कटिकर । सावळी सुंदर । रूप मनोहर । तारक गुरुवर । दे भक्ति श्रीरामाची । करिते आरती कर्पूराची ॥धृ॥ लावूनि उटी केशराची। भाळी कोर कस्तुरीची । योगी निरंजन । असो पापीजन । मानसरंजन । लावुनि तनमन । करिशी पावन दे शक्ती  ॥१॥ नाहीं आशा धन भक्तीची । दे भक्ती तव चरणाची । डोह भयंकर । यातुनि करि दुर । कामक्रोध जड तारी हर । जोडुनिया कर । दीन दासी वर तव चरणाची ॥२॥

६०. धूपारती

जय देव जय देव जय पंढरीराया । धूप अर्पितसे मी भावे तव पाया ॥धृ.।। सोज्वळ अंगीरूप निज तेजोराशी । अहंभाव धूप कृपे जाळिसी । त्याचा आनंद माझे मानसीं । तद्दर्शन मोदे सुख हे सर्वांसी ॥१॥ पूर्णानंदा देवा तूं सच्चिदानंदा । परमात्मा तूं अससी आनंदकंदा । पूर्ण करी तूंचि भक्तांच्या छंदा । अंगीकारून धूपा दे ब्रह्मानंदा ॥२॥

६१. दीपारती

जय देव जय देव श्रीपांडुरंगा । दीपारती ओवाळू तुजला जिवलगा ॥धृ॥ स्वयंप्रकाशा तुझी सर्वही दीप्ती । पूर्णानंद प्राप्त करितां तंव भक्ती । देहत्रय वाती पाजळोनि प्रीती । ओवाळिती प्रेमें देवा तुजप्रती ॥१॥ देवा तुज पाहातां येतो प्रेमपूर । नाम निरंतर गातां होतो भव पार । वाटे तंव भक्ती ही मोठी प्रियकर । विष्णुदासा देई अखंड हा भार ॥२ ॥

६२. मंत्रपुष्प

सगुण निर्गुण हें रूप तुझे निर्मळ हरिगुण गाऊं । हरिला मंत्रपुष्प वाहूं ॥१॥ टाळवीणा मृदुंग सुस्वर संगीत ताल बजावू ॥२॥ श्रीगुरू ठाकुरदास याच्या चरणीं अर्पण राहूं ॥३॥

६३. प्रणाम

गिरिधर प्रणाम घ्यावा । वृंदावनि तूं करिसि निवासा आम्हांसि ऐकवी मधुर ही पावा ॥धृ.॥ व्रज जन ते वरी जसे प्रेम तव । तैसा आम्हांवरि प्रसाद व्हावा ॥१॥ मुरलीधराची असो विनंती । घडो निरंतर प्रभुपद सेवा ॥२॥

६४. प्रार्थना

सांगावे कवण्या ठाया जावे कवणाते स्मरावे । कैसे काय करावे कवण्यापरी मी रहावे । कवण घेउनी गाणगाग्रामीं स्वामी ते मिळवावे । या हारी बोलावे व्यवहारी देवाचे संसारी। घालुनि अंगिकारी प्रतिपाळिशी जो निर्धारी । केला जो निज निश्चय स्वामी कोठे तो अवधारी । या रानीं माझी करुण वाणी काया कष्टी प्राणी । ऐकुनि घेशिल कानीं । देशिल सौख्य निदानी । संकट येउनि मूच्छित असतां पाजिल कवण पाणी । त्या वेळां सत्पुरुषांचा मेळा पाहातसे निज डोळां.। लाविसि भस्म कपाळा सांडी भय कृपाळा ॥१॥ श्रीपाद श्रीवल्लभ म्हणती अभय तुज गोपाळा सांगावे ॥२॥

६५. प्रदक्षिणा

धन्य हो प्रदक्षिणा सद्गुरुरायाची। झाली त्वरा सुरवरा विमान उतरायाची ।।धृ।। पदोपदी अपार झाल्या पुण्याच्या राशी । सर्वही तीर्थं पडलीं आम्हा आदिकरुनि काशी ॥१॥ मृदुंग टाळ घोळ भक्त भावार्थे गाती । नामसंकीर्तनें नित्यानंदें नाचती ।।२।। काटा ब्रह्महत्या हरती करिता दंडवत । लोटांगण घालिता मोक्ष लोळे पायांत ।।३।। गुरुभजनाचा महिमा न कळे आगमानिगमासी । अनुभव ते जाणती जे गुरुपदिचे रहिवासी ॥४॥ प्रदक्षिणा करुनि देहभावें वाहिला । श्रीरंगात्मज विठ्ठल पुढे उभा राहिला ॥५॥

६६. नमस्कार

सदा सर्वदा योग तूझा घडावा । तुझें कारणीं देह माझा पडावा। उपेक्षू नको गुणवंता अनंता । रघूनायका मागणें हेचिं आतां ॥१॥ उपासनेला दृढ चालवावें । भूदेव संतांसी सदा लवावें । सत्कर्म योगें वय घालवावें। सर्वांमुखी मंगल बोलवावें ॥२॥ शुकासारिखे पूर्ण वैराग्य ज्याचें । वशिष्ठापरी ज्ञान योगेश्वराचें । कवी वाल्मिकासारिखा मान्य ऐसा । नमस्कार माझा सद्गुरु रामदासा ॥३॥ अलंकापुरी पुण्य भूमी पवित्र। तिथे नांदतो ज्ञानराजा सुपात्र । तया आठवीतां घडे पुण्यराशी । नमस्कार माझा श्रीज्ञानेश्वरासी ।।४।। कृष्णातिरीं मन माझे वसावें । देणे कुणाचे कवडी नसावें। सुग्रास भोजन सदा असावें । सदाशिवाच्या चरणीं वसावें ॥५॥ गोग्रास देतां बहु पुण्य आहे । गोग्रास देता चिर सौख्य लाहे । गोग्रास देतां जगतील गाई । गोपालने कृष्ण प्रसन्न होई ॥६॥ ज्या ज्या ठिकाणी मन जाये माझें । त्या त्या ठिकाणीं निज रूप तुझें । हें मस्तक ठेविन ज्या ठिकाणी। तिथें तुझे सद्गुरू पाय दोन्ही ।।७।। धर्माच्या करितां आम्हांस जगतीं रामांनि धाडीयले । ऐसे जाणुनि रामभक्ति करितां ऐश्वर्य हे लाधले । आतां धर्मसख्या तुझ्या पुढतीया नम्रत्व केले असे । इच्छा हो जगतीं मानसीं करितसे हा देह तूझा असे ॥८॥​​​