मराठी साहित्याचा डिजिटल खजिना.
श्रीसत्यनारायणाची आरती
जय जय दीनदयाळा सत्यनारायण देवा।
पंचारति ओंवाळू श्रीपति तुज भक्तीभावा ।। जय ।। ।। धृ० ।।
विधियुक्त पूजुनी करिती पुराण
श्रवण परिमळद्रव्यांसहित पुष्पमाळा अर्पून ।
घृतयुक्त शर्करामिश्रित गोधूमचूर्ण। प्र
साद भक्षण करितां प्रसन्न तू नारायण ।। जय० ।। १ ।।
शतानंदविप्रें पूर्वी व्रत हैं आचरिलें।
दरिद्र दवडुनि अंतीं त्यातें मोक्षपदा नेलें ।।
त्यापासूनि हें व्रत या कलियुगीं सकळां श्रुत झालें।
भावार्थे पूजितां सर्वां इच्छित लाधलें ।॥ जय० ।। २ ।।
साधुवैश्यें संततिसाठीं तुजला प्रार्थियलें।
इच्छित पुरतां मदांध होऊनि व्रत न आचरिलें ।
त्या पापानें संकटी पडुनी दुःखहि भोगिलें।
स्मृति होउनि आचरितां व्रत त्या तुवांचि उद्धरिलें ।॥ जय० ॥ ३॥
प्रसाद विसरुनि पतिभेटीला कलावती गेली।
क्षोभ तुझा होतांचि तयाचि नौका बुडाली।
अंगध्वजराजाची यापरि दुःखस्थिती आली।
मृतवार्ता शतपुत्रांची सत्वर कर्णी परिसली ।। जय० ।। ४ ।।
पुनरपि पूजुनि प्रसाद ग्रहण करितां तत्क्षणीं।
पतिची नौका तरली देखे कलावती नयनीं।
अंगध्वजरायासी पुत्र भेटति येऊनि ।
ऐका भक्तां संकटि पावसि तूं चक्रापाणी ।। जय० ।।५।।
अनन्यभावें पूजुनि हें व्रत जे जन आचरति ।
इच्छित पुरविसी त्यातें देउनि संतति संपत्ती ।
संहरती भवदुरितें सर्वहि बंधनें तुटती।
राजा रंका समान मानुनि पावसि श्रीपती ।। जय० ।। ६ ।।
ऐसा तव व्रतमहिमा अपार वर्णं मी कैसा ।।
भक्तीपुरस्सर आचरती त्यां पावसि जगदीशा।
भक्तांचा कनवाळू कल्पद्रुम तूं सर्वेशा ।
मोरेश्वरसुत वासुदेव तुज विनवी भवनाशा ।।
जय जय दीनदयाळा सत्यनारायण देवा० ।। ७ ।।