मराठी साहित्याचा डिजिटल खजिना.

    एकनाथी भागवत अध्याय २८ अर्थासहित अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय २७ ओव्या ५०१ ते ६००

    न लगे जन्म कर्म मरण । त्यासी विकारी करी कोण ।

    वस्तु अविकारी परिपूर्ण । यापरी जाण उद्धवा ॥ ५०१ ॥
    निबिड दाटल्या अज्ञान । आत्मा नाहीं न करवे जाण ।
    प्रखर झालियाही ज्ञान । आत्मा नवा जाण नुपजवे ॥ ५०२ ॥
    ज्ञानाज्ञानीं अलिप्त । आत्मा निर्विकार नित्य ।
    येचि अर्थीं सदृष्टांत । असे सांगत श्रीकृष्ण ॥ ५०३ ॥

    यथा हि भानोरुदयो नृचक्षुषां
    तमो निहन्यान्न तु सद्विधत्ते ।
    एवं समीक्षा निपुणा सती मे
    हन्यात्तमिस्रं पुरुषस्य बुद्धेः ॥ ३४ ॥

    डोळां नांदते दृष्टीसी । तम अवरोधी तियेसी ।
    सूर्य उगवूनि तमातें निरसी । परी नवे दृष्टीसी नुपजवी ॥ ५०४ ॥
    तेवीं अविद्या क्षोभूनि सबळ । आत्मा नाहीं न करवेच केवळ ।
    पुरुषबुद्धीस आणोनि पडळ । मिथ्या द्वैतजाळ दाखवी ॥ ५०५ ॥
    तेथ पावल्या शुद्ध ज्ञानासी । अविद्या मळ मात्र निरसी ।
    परी नवें उपजवावया आत्म्यासी । सामर्थ्य ज्ञानासी असेना ॥ ५०६ ॥
    आत्मा निजप्रकाशेंसीं । ज्ञानाज्ञानातें प्रकाशी ।
    तें ज्ञानाज्ञान परमात्म्यासी । कदाकाळेंसीं स्पर्शेना ॥ ५०७ ॥
    ज्ञानाज्ञानविकार । अविद्यांतःपाती साचार ।
    आत्मा अविद्येहूनि पर । नित्य निर्विकार या हेतू ॥ ५०८ ॥
    रात्री नाहीं सूर्यासी । मा दिवसु काय आहे त्यासी ।
    तेवीं ज्ञानाज्ञान आत्म्यासी । कदाकाळेंसी स्पर्शेना ॥ ५०९ ॥
    आत्मा निर्विकार स्वयंज्योती । अलिप्त ज्ञानाज्ञानस्थिति ।
    त्या स्वरूपाची सहज प्राप्ती । उद्धवाप्रती हरी सांगे ॥ ५१० ॥

    एष स्वयंज्योतिरजोऽप्रमेयो
    महानुभूतिः सकलानुभूतिः ।
    एकोऽद्वितीयो वचसां विरामे
    येनेषिता वागसवश्चरन्ति ॥ ३५ ॥

    ‘एष स्वयंज्योति’ चें व्याख्यान । परमात्मा स्वप्रकाशघन ।
    साधक तद्‌रूप आपण । अभिन्नत्वें जाण सर्वदा ॥ ५११ ॥
    आत्मा परिपूर्ण निजपूर्णता । त्यासी वेगळीं कैंचीं मातापिता ।
    यालागीं आत्म्यासी जन्मकथा । जाण सर्वथा असेना ॥ ५१२ ॥
    त्रिगुणांचे त्रिविध मळ । हे मिथ्या मायिक समूळ ।
    आत्म्यासी न लागती अळुमाळ । यालागीं ‘निर्मळ’ निजात्मा ॥ ५१३ ॥
    ‘अप्रमेय’ म्हणिपे तें ऐका । ऐसा तैसा इतुका तितुका ।
    पैल तो अमका । प्रमाण देखा कदा नव्हे ॥ ५१४ ॥
    काळा गोरा सांवळा । निळा धवळा पिंवळा ।
    एथ तेथ दूरी जवळा । या प्रमाणांवेगळा परमात्मा ॥ ५१५ ॥
    ‘महानुभूति’ पदव्याख्यान । आत्मा अखंडदंडायमान ।
    निजीं निजरूपें समसमान । स्वानंदघन सर्वदा ॥ ५१६ ॥
    तेथ देश काळ वर्तमान । ध्येय ध्याता अथवा ध्यान ।
    ज्ञेय ज्ञाता आणि ज्ञान । हेंही जाण असेना ॥ ५१७ ॥
    नाम-रूप-जात-गोत । क्रियाकार्मासी अलिप्त ।
    जन्ममरण कैंचें तेथ । वस्तु सदोदित स्वानंदें ॥ ५१८ ॥
    तेथ वृद्धी आणि ऱ्हास । आदिमध्यान्तविलास ।
    परिपाकादि विन्यास । यांचाही प्रवेश असेना ॥ ५१९ ॥
    म्हणशी पूर्वोक्त धर्मस्थिती । तेथ न रिघे कैशा रीतीं ।
    ‘सकळानुभूति’ या पदोक्तीं । वस्तु सर्वार्थीं अलिप्त ॥ ५२० ॥
    या रीतीं धर्म आणि अधर्म । सकळ भूतांचें क्रियाकर्म ।
    प्रकाशक मी आत्माराम । यासी अलिप्त परम परमात्मा ॥ ५२१ ॥
    गंगाजळा आणि मद्यासी । आकाश व्याप्त असोनि त्यांसी ।
    परी तें अलिप्त दोंहीसीं । तेवीं ज्ञानाज्ञानासी परमात्मा ॥ ५२२ ॥
    जेथ ज्ञानाज्ञानाचा अभावो । तेथ कर्माकर्मा कैंचा ठावो ।
    ‘सकळानुभूति’ या नांव पहा हो । अभेदान्वयो स्वानंदें ॥ ५२३ ॥
    ऐसा परमात्मा परमानंद । सजातीय-विजातीय-स्वगतभेद ।
    नसोनियां वस्तु शुद्ध । जाण प्रसिद्ध निजबोधें ॥ ५२४ ॥
    ‘विजातीय भेद’ मी देह म्हणणें । ‘सजातीय भेद’ मी जीवपणें ।
    ‘स्वगत भेद’ मी ब्रह्म स्फुरणें । हे तिनी नेणें परमात्मा ॥ ५२५ ॥
    तेथ ऊणखूण लक्ष्यलक्षण । युक्तिप्रयुक्ती प्रमाण ।
    हेंही सर्वथा न रिघे जाण । ब्रह्म परिपूर्ण एकाकी ॥ ५२६ ॥
    ऐसें एकाकी परब्रह्म । निजगुह्याचें गुह्य उत्तम ।
    हें जाणे तो सभाग्य परम । त्यासी भवभ्रम न बाधी ॥ ५२७ ॥
    तो देहीं असतांचि जाण । त्यासी न बाधी देहगुण ।
    कदा न बाधी कर्माचरण । जन्ममरण बाधीना ॥ ५२८ ॥
    ऐकोनि ऐशिया ज्ञानासी । तें स्वरूप स्पष्ट सांग म्हणसी ।
    तरी तेथ रिगमु नाहीं वाचेसी । श्रुति शब्देंसीं परतल्या ॥ ५२९ ॥
    जेथ अतिविवेकसंपन्न । बुद्धि प्रवेशेना आपण ।
    सवेगपणें न पवे मन । ते वस्तु वाचेअधीन सर्वथा नव्हे ॥ ५३० ॥
    खुंटली शास्त्रांची व्युत्पत्ती । दर्शनें अद्यापि विवादती ।
    श्रुति परतल्या ‘नेति नेति’ । तेथ वचनोक्ती विरामु ॥ ५३१ ॥
    धरोनि जाणिवेची हांव । शब्दज्ञानें घेतली धाव ।
    परी वस्तूचें एकही नांव । घ्यावया जाणीव न सरेचि ॥ ५३२ ॥
    एवं विचारितां साचार । परादि वाचा नव्हे उच्चार ।
    यालागीं वस्तु ‘परात्पर’ । क्षराक्षराअतीत ॥ ५३३ ॥
    जे सर्वावयवीं सर्वदा शून्य । शेखीं शून्यही नव्हे आपण ।
    शून्यप्रकाश चिद्घन । वस्तु परिपूर्ण एकत्वें ॥ ५३४ ॥
    तेथ रिघावया वचनोक्तीं । शब्दें साधिल्या नाना युक्ती ।
    त्या चिदाकाशीं मावळती । जेवीं कां उगवतां गभस्ती खद्योत ॥ ५३५ ॥
    खद्योत सूर्यासी खेवं देता । तैं वस्तु येती वचनाचे हाता ।
    वस्तूपाशीं शब्दाच्या कथा । जाण तत्त्वतां हारपती ॥ ५३६ ॥
    सूर्योदय झालिया पाहीं । खद्योत शोधितां न पडे ठायीं ।
    तेवीं वस्तुप्राप्ति पाविजे जिंहीं । तैं मागमोस नाहीं शब्दांचा ॥ ५३७ ॥
    हो कां आंधारिये रातीं । ज्यांची दीपें चाले क्रियास्थिती ।
    तेथ झालिया सूर्योदयप्राप्ती । तेचि उपेक्षिती दीपातें ॥ ५३८ ॥
    तेवीं शाब्दिका ज्ञानयुक्तीं । अनुतापें ब्रह्म विवंचिती ।
    ज्यासी झाली ब्रह्मप्राप्ती । तेचि उपेक्षिती शब्दातें ॥ ५३९ ॥
    जंव जंव शब्दाचा अभिमान । तंवतव दूरी ब्रह्मज्ञान ।
    तेचि अर्थींचें उपलक्षण । ऐक निजखूण उद्धवा ॥ ५४० ॥
    कन्या द्यावया वरासी । माता पिता बन्धु ज्योतिषी ।
    मेळवूनियां सुहृदांसी । कन्या वरासी अर्पिती ॥ ५४१ ॥
    तेथ भर्तारसंभोगसेजेपाशीं । जवळी मातापितासुहृदेंसीं ।
    असणें हाचि अवरोध तिसी । पतिसुखासी प्रतिबंध ॥ ५४२ ॥
    तेवीं योग्यता चातुर्य जाण । शब्दज्ञानें ज्ञातेपण ।
    जवळी असतां ब्रह्मज्ञान । सर्वथा जाण हों न शके ॥ ५४३ ॥
    जेवीं डोळां अल्प कण न समाये । तेवीं ब्रह्मीं कल्पना न साहे ।
    यालागीं निर्विकल्पें पाहें । ब्रह्मज्ञान होये सुटंक ॥ ५४४ ॥
    समस्त ज्ञानाचा उपरम । सकळ वचनांचा विराम ।
    तैंचि पाविजे परब्रह्म । ऐसें पुरुषोत्तम बोलिला ॥ ५४५ ॥
    जें नाकळे बुद्धीच्या ठायीं । जें मनासी नातुडे कंहीं ।
    जें वचनासी विषयो नव्हे पाहीं । प्रमाणाचे पायीं पावलें न वचे ॥ ५४६ ॥
    यापरी वस्तु न पडे ठायीं । तरी ते वस्तुचि म्हणशी नाहीं ।
    ऐसें उद्धवा कल्पिसी कांहीं । ऐक ते विषयीं सांगेन ॥ ५४७ ॥

    ( मूळ श्लोकींचें पद ) ‘येनेषिता वागसवश्चरंति ॥’

    येथें देहेंद्रियाप्राण । हे जड मूढ अचेतन ।
    त्यांसी चेतवी आत्मा चिद्घन । तेंही उपलक्षण अवधारीं ॥ ५४८ ॥
    आत्मप्राभा ‘दृष्टी’ प्रकाशे । परी आत्मा दृष्टीसी न स्पर्शे ।
    आत्मा दृष्टीसबाह्य असे । परी दृष्टीसी न दिसे अदृश्यत्वें ॥ ५४९ ॥
    आत्मसत्ता ऐकती ‘श्रवण’ । श्रवणांसी आत्मा नातळे जाण ।
    श्रवणां सबाह्य असोनि पूर्ण । श्रवणविषय जाण नव्हेचि आत्मा ॥ ५५० ॥
    ‘वाचा’ आत्मसत्ता उठीं । आत्मा नातळे वाचिका गोठी ।
    वस्तु शब्दाचे पाठीं पोटीं । तो शब्द शेवटीं नेणें वस्तु ॥ ५५१ ॥
    ‘मन’ आत्मसत्तें चपळ । मना सबाह्य आत्मा केवळ ।
    तो मनासी नातळे अळुमाळ । मनासी अकळ निजत्मा ॥ ५५२ ॥
    ‘चित्त’ चेतवी चिद्धन । चित्सत्ता चित्तासी चितन ।
    चित्ता सबाह्य चैतन्य पूर्ण । तरी चित्तासी चैतन्य कळेना ॥ ५५३ ॥
    आत्मसंयोगें ‘अहं’ उल्हासे । अहंता आत्मा कदा न स्पर्शे ।
    अहंतासबाह्य आत्मा असे । परी तो आत्मा न दिसे अहंकारें ॥ ५५४ ॥
    आत्मप्रभाप्रकशविधीं । प्रकाशिली ‘विवेकबुद्धी’ ।
    बुद्धी आत्मा नेणे त्रिशुद्धी । आत्मा बुद्धी-सबाह्य ॥ ५५५ ॥
    आत्मप्रभा ‘प्राण’ चळे । परी प्राणासी आत्मा नातळे ।
    प्राण-सबाह्य आत्ममेळें । तरी प्राणासी न कळे परमात्मा ॥ ५५६ ॥
    उद्धवा तूं यापरी पाहें । जड जयाचेनि वर्तताहे ।
    तो आत्मा स्वतःसिद्ध आहे । नाहीं नोहे कल्पांतीं ॥ ५५७ ॥
    यापरी आत्मा स्वतःसिद्ध । भेद नांदवूनि अभेद ।
    द्वंद्व प्रकाशोनि निर्द्वंद्व । हा निजात्मबोध दृढ केला ॥ ५५८ ॥
    एवं आत्मा निर्द्वंद्व अद्वैतें । तो आहे नाहीं म्हणावया येथें ।
    कोणी नुरेचि गा म्हणतें । आत्मा निजात्मते परिपूर्ण ॥ ५५९ ॥
    आत्मा निजात्मता सदोदित । संसार तेथ आरोपित ।
    येचि श्रीकृष्णनाथ । असे सांगत श्लोकार्थें ॥ ५६० ॥

    एतावानात्मसम्मोहो यद्विकल्पस्तु केवले ।
    आत्मन्नृते स्वमात्मानमवलम्बो न यस्य हि ॥ ३६ ॥

    आत्मा केवळ नित्यमुक्त । त्रिगुण गुणांसी अतीत ।
    नभाहूनि अतिअलिप्त । सदोदित पूर्णत्वें ॥ ५६१ ॥
    ब्रह्म अखंडदंडायमान । सर्वदा स्वानंदघन ।
    ऐसें अलिप्तीं प्रपंचभान । तो मिथ्या जाण आरोपु ॥ ५६२ ॥
    आरोपासी अधिष्टान । स्वयें परमात्मा आपण ।
    यालागीं प्रपंचाचें भान । तेथेंचि जाण आभासे ॥ ५६३ ॥
    परमात्म्याहूनि भिन्न । प्रपंचासी नाहीं स्थान ।
    यालागीं उत्पत्ति स्थिति निदान । तेथेंचि जाण आभासे ॥ ५६४ ॥
    जेवीं दोराचा सर्प पाहीं । दोरावेगळा न दिसे कंहीं ।
    दोर सर्प झालाचि नाहीं । तरी त्याच्या आभासे ॥ ५६५ ॥
    तेवीं निर्विकल्प पूर्ण ब्रह्म । नातळे रूप नाम गुण कर्म ।
    तरी त्याच्या ठायीं मनोभ्रम । प्रपंच विषम परिकल्पी ॥ ५६६ ॥
    जेवीं दोरीं भासे मिथ्य सर्प । तेवीं ब्रह्मीं मिथ्या भवारोप ।
    तेथ सुखदुःख भयकंप । तोही खटाटोप मायिक ॥ ५६७ ॥
    एवं प्रपंचाचें मिथ्या भान । वस्तु शुद्धत्वें स्वानंदघन ।
    हें निर्दुष्ट केलें निरूपण । ब्रह्म परिपूर्ण अद्वय ॥ ५६८ ॥
    एवं नाना युक्ती सुनिश्चित । ब्रह्म साधिलें अबाधित ।
    हें न मानिती जे पंडित । तें मत खंडित श्रीकृष्ण ॥ ५६९ ॥

    यन्नामाकृतिभिर्ग्राह्यं पञ्चवर्णमबाधितम् ।
    व्यर्थेनाप्यर्थवादोऽयं द्वयं पण्डितमानिनाम् ॥ ३७ ॥

    वेदवेदांप्रतिपाद्य एथ । सकळ शस्त्रार्थाचें निजमथित ।
    ब्रह्म अद्वय सदोदित । म्यां सुनिश्चित नेमिलें ॥ ५७० ॥
    तें हें माझें निजमत । उपेक्षूनियां जे पंडित ।
    ज्ञातेपणें अतिउन्मत्त । अभिमानयुक्त पांडित्यें ॥ ५७१ ॥
    त्या पंडितांचें पांडित्यमत । प्रपंच प्रत्यक्ष अनुभूत ।
    तो मिथ्या मानोनियां एथ । कैंचें अद्वैत काढिलें ॥ ५७२ ॥
    अद्वैतासी नाहीं गांवो । जेथ तेथ जरी पाहों जावों ।
    अद्वैता नाहीं नेमस्त ठावो । यालागीं पहा हो तें मिथ्या ॥ ५७३ ॥
    रूप नाम गुण कर्म । पंचभूतें भौतिकें विषम ।
    चतुर्वर्ण चारी आश्रम । सत्य परम मानिती ॥ ५७४ ॥
    सत्य मानावयां हेंचि कारण । मनोभ्रमें भ्रमलें जाण ।
    ज्ञानाभिमानें छळिले पूर्ण । आपण्या आपण विसरले ॥ ५७५ ॥
    मुख्य मानिती विषयसुख । विषयार्थ पुण्य करावें चोख ।
    स्वर्ग भोगावा आवश्यक । हें सत्य देख मानिती ॥ ५७६ ॥
    विषय सत्य मानिती परम । हें देहाभिमानाचें निजवर्म ।
    तेणें सज्ञान केले अधम । मरणजन्म भोगवी ॥ ५७७ ॥
    पुढती स्वर्ग पुढती नरक । पुढती जननीजठर देख ।
    यापरी पंडित लोक । केले ज्ञानमूर्ख अहंममता ॥ ५७८ ॥
    त्यांचे ज्ञान तें वेदबाह्य । सर्वथा नव्हे तें ग्राह्य ।
    जैसें अंत्यजाचें अन्न अग्राह्य । तैसे तें होय अतित्याज्य ॥ ५७९ ॥
    ज्ञानाभिमानियाचा विचार । तें अज्ञानाचें सोलींव सार ।
    तयाचा जो निजनिर्धार । तो जाण साचार महामोहो ॥ ५८० ॥
    तयाचा जो निजविवेक । इंद्रावणफळाऐसा देख ।
    वरी साजिरें आंत विख । तैसा परिपाक ज्ञानाभिमानियांचा ॥ ५८१ ॥
    नामरूपात्मक प्रपंच । मिथ्या मायिकत्वें आहाच ।
    ज्ञानाभिमानी मानूनि साच । वृथा कचकच वाढविती ॥ ५८२ ॥
    प्रपंचरचनेची कुसरी । आपण जैं मानावी खरी ।
    तैं देहबुद्धि वाजलीं शिरीं । दुःखदरिद्रीं निमग्न ॥ ५८३ ॥
    त्यांची योग्यता पाहतां जाण । गायत्रीतुल्य वेदपठण ।
    सकळ शास्त्रें जाणे पूर्ण । श्रुति पुराण इतिहास ॥ ५८४ ॥
    अतिनिःसीम वक्तेपण । समयींचें समयीं स्फुरे स्फुरण ।
    तेणें वाढला देहाभिमान । पंडितंमन्य अतिगर्वीं ॥ ५८५ ॥
    नेणे अद्वैतसमाधान । तरी योग्यतागर्व गहन ।
    निजमताचा मताभिमान । प्राणान्तें जाण सांडीना ॥ ५८६ ॥
    पंडितंमन्यांचे बोलणें । अवचटें नायकावें दीनें ।
    जे नागवले देहाभिमानें । त्यांचेनि सौजन्यें अधःपात ॥ ५८७ ॥
    विषभक्षित्याचा पांतीकर । अत्याग्रहें झाला जो नर ।
    त्यासी अप्रार्थितां मरणादर । अतिदुर्धर जीवीं वाजे ॥ ५८८ ॥
    यालागीं न धरावी ते संगती । त्यांसी न करावी वदंती ।
    कदा नव जावें त्यांप्रती । ते त्याज्य निश्चितीं जीवेंभावें ॥ ५८९ ॥
    त्यांचे न लागावें बोलीं । त्यांचे न चालावें चालीं ।
    जे ज्ञानाभिमानभुली । मुकले आपुली हितवार्ता ॥ ५९० ॥
    ते नाणावे निजमंदिरा । स्वयें न वचावें त्यांच्या द्वारा ।
    त्यांसी न पुसावें विचारा । जे अभिमानद्वारा नाडले ॥ ५९१ ॥
    त्यांसी न ह्वावी हाटभेटी । कदा न देखावे निजदृष्टीं ।
    ते त्याज्य गा उठाउठीं । जेवीं धर्मिष्ठीं परनिंदा ॥ ५९२ ॥
    वेदशास्त्रांचा मथितार्थ । जो कां अद्वैत परमार्थः ।
    तो ज्यांसी नावडे निजस्वार्थ । चाविरा अनर्थ त्यांपाशीं ॥ ५९३ ॥
    यालागीं त्यांची संगती । साक्षेपें सांडावी निश्चितीं ।
    साधकाचे योगस्थिति । अंतरायनिवृत्ती हरि सांगे ॥ ५९४ ॥

    योगिनोऽपक्क योगस्य युञ्जतः काय उत्थितैः ।
    उपसर्गैर्विहन्येत तत्रायं विहितो विधिः ॥ ३८ ॥

    योगी प्रवर्तल्या योगभ्यासीं । योग संपूर्ण नव्हतां त्यासी ।
    उपसर्ग येती छळावयासी । तेंचि हृषीकेशी सांगत ॥ ५९५ ॥
    शरीरीं एखादा उठे रोग । कां खवळे विषयाची लगबग ।
    अथवा सभ्रांत उपसर्ग । कां योगभंग विकल्पें ॥ ५९६ ॥
    ज्ञानाभिमान सबळ उठी । तेणें गुणदोषीं बैसे दिठी ।
    परापवादाची चावटी । त्याची एकांतगोष्टी निजगुज ॥ ५९७ ॥
    देहीं शीतळता उभडे । कां उष्णता अत्यंत चढे ।
    किंवा वायु अव्हाटीं पडे । कां क्षुधा वाढे अनिवार ॥ ५९८ ॥
    विक्षेप कषाय वोढवती । परदारपरद्रव्यासक्ती ।
    इत्यादि उपसर्ग येती । उपाय श्रीपति तदर्थ सांगे ॥ ५९९ ॥

    योगधारणया कांश्चित्दासनैर्धारणान्वितैः ।
    तपोमन्त्रौषधेः कांश्चिदुपसर्गान्विनिर्दहेत् ॥ ३९ ॥

    देहीं शीतळता वाढल्या जाण । तीस निवारी अग्निधारण ।
    देहीं उष्मा चढल्या पूर्ण । सोमधारण उच्छेदी ॥ ६०० ॥

    एकनाथी भागवत

    एकनाथी भागवत अध्याय १ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय २ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ३ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ४ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ५ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ६ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ७ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ८ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ९ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय १० अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ११ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय १२ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय १३ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय १४ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय १५ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय १६ अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय सतरावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय अठरावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय एकोणविसावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय विसावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय एकविसावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय बाविसावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय तेविसावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय चोविसावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय पंचविसावा अर्थासहित

    श्री एकनाथी भागवत अध्याय सव्विसावा अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय २७ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय २८ अर्थासहित अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय २९ अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ३० अर्थासहित

    एकनाथी भागवत अध्याय ३१ अर्थासहित

    महत्वाचे संग्रह

    पोथी आणि पुराण

    आणखी वाचा

    आरती संग्रह

    आणखी वाचा

    श्लोक संग्रह

    आणखी वाचा

    सर्व स्तोत्र संग्रह

    आणखी वाचा

    सर्व ग्रंथ संग्रह

    आणखी वाचा

    महत्वाचे विडिओ

    आणखी वाचा
    Loading...