जो जो जो जो रे व्यापका । सृष्टीच्या पालका ।
निज निज निज बा तू बालका । तान्हुल्या सात्विका ॥धृ॥

धावसि दासाच्या संकटाला । म्हणवुनि श्रमली काया ।
श्रम सांडुनिया निज ध्येया । हलविते पाळणिया ॥१॥


शीते व्यापिले तुज भारी । निजता सागर जठरी ।
आला काळीमा शरीरी । फणिवर धुधु:कारी ॥२॥

अद्‍भुत तव महिमा श्रुतिनिगमा । न कळे तुझी सीमा ।
तो तू स्त्रीकामा घनश्‍यामा । अंतरी धरुनी कामा ॥३॥

तुजला कैसी बा लाज नसे । कैसे झाले पिसे ।
त्र्यंबक प्रभु विनवी तुज बहुसे । येत असे रे हासे ॥ जो जो ॥४॥

विष्णूचा पाळणा समाप्त​